2ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ
2:1 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ Τ ΩΝ ΕΚΟΥΣΙ ΩΝ ΚΙΝΗΣΕ ΩΝ:
Η νευροφυσιολογική δυσλειτουργία σαν αποτέλεσμα βλάβης του Κ.Ν.Σ αποτελεί την κύρια αιτία των κινητικών δυσλειτουργιών. Λόγω της αλληλεπίδρασης του νευρικού συστήματος ακόμα και απομακρυσμένοι από την περιοχή της βλάβης νευρώνες μπορεί να παρουσιάσουν διαφορετική λειτουργία λόγω της μειωμένης αποδοχής ερεθισμάτων και της ανάλογης μείωσης των
δενδριτών απολήξεων τους.
Η νευρολογική δυσλειτουργία οδηγεί σε μείωση του κινητικού ελέγχου καθώς και σε αλλαγές στην αίσθηση και στην αντίληψη, ενώ μπορεί να ακολουθείται από γνωστικές και συναισθηματικές αλλαγές όπως και από αλλαγές συμπεριφοράς. Η διακοπή του ελέγχου της στάσης μπορεί να επιφέρει καθυστερημένες αντισταθμιστικές αντιδράσεις, διακοπή της χρονικής ακολουθίας και μειωμένου εύρους ισορροπιστικές αντιδράσεις. Η δυσλειτουργία του κινητικού ελέγχου μπορεί να παρουσιαστεί ως πάρεση, αδυναμία και νευρομυική κόπωση ,απώλεια δεξιοτήτων και δυσ-συνεργικά πατέντα μυικής δραστηριότητας συμπεριλαμβονομένης της συνύσπασης αγωνιστών και ανταγωνιστών μυών. Οι αλλαγές στους μυς παρουσιάζονται σαν αυξημένη δυσκαμψία, βράχυνση και αδυναμία.
Αυτές οι υποκείμενες δυσλειτουργίες αποτελούν τη βασική αιτία αδυναμίας πραγματοποίησης επιλεκτικών πατέντων κίνησης που απαιτούνται για την ολοκλήρωση μιας δραστηριότητας.
Ένα σημαντικό αποτέλεσμα της απώλειας της δυναμικής σταθεροποίησης είναι η ανάπτυξη αντισταθμιστικών μηχανισμών. Σε λειτουργικό επίπεδο αυτοί οι μηχανισμοί μπορεί να οδηγήσουν στην ολοκλήρωση μιας δραστηριότητας. Εάν αυτό συμβεί τότε η τεχνική θα ενισχυθεί και πολύ πιθανό να αποτρέψει την απόκτηση οποιασδήποτε καινούργιας συμπεριφοράς. Σε νευρολογικό επίπεδο η αντισταθμιστική δραστηριοποίηση μπορεί να περιορίσει την ανάρρωση νευρολογικών μηχανισμών που έχουν καταστραφεί.
Τέλος, δευτερογενείς δυσλειτουργίες μπορεί να οφείλονται σε λανθασμένη ή ακατάλληλη χρήση αντισταθμιστικών προτύπων κίνησης. Αυτές οι βλάβες μπορεί να αναπτυχθούν εντός του νευρικού συστήματος ή σε άλλους ιστούς. Έτσι για παράδειγμα, η μείωση της φυσικής κατάστασης μπορεί να οφείλεται τόσο στην προηγούμενη από τη βλάβη του Κ.Ν.Σ. κατάσταση όσο και στη μείωση των δραστηριοτήτων που αυτή επιφέρει.
2:2 ΠΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΥΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΕΥΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Η νευρολογική αποκατάσταση αποσκοπεί ουσιαστικά τον σωστό χειρισμό της ανάρρωσης και η πλαστικότητα του νευρικού συστήματος είναι το κύριο στοιχείο της λειτουργικής αποκατάστασης. Η πλαστικότητα του νευρικού συστήματος αποτελεί τη δυνατότητα του νευρικού συστήματος και την ικανότητα τροποποίησης της δομικής του οργάνωσης και λειτουργίας. Η πλαστικότητα του νευρικού και του μυικού συστήματος λαμβάνει χώρα σαν συνέπεια τραυματισμού ή αλλαγών στο εξωτερικό και εσωτερικό περιβάλλον.
Η πλαστικότητα του νευρικού συστήματος επιτρέπει την ενίσχυση των συναπτικών δεσμών και τη μεταβολή των λειτουργικών συνδέσεων σαν αποτέλεσμα συγκεκριμένων ερεθισμάτων καθώς και επανάληψης συγκεκριμένων πατέντων στάσεις και κίνησης. Αυτές οι αλλαγές περιλαμβάνουν
την αναδιοργάνωση του εγκεφαλικού φλοιού , την αύξηση των αξονικών συνδέσεων και την ανάκληση άλλων συνάψεων καθώς επίσης και τη βελτίωση της μετάδοσης σε συναπτικό επίπεδο.
Η αναδιοργάνωση λαμβάνει χώρα τόσο σε μοριακό όσο και σε κυτταρικό επίπεδο. Οι βραχυπρόθεσμες αλλαγές περιλαμβάνουν αλλαγές στην προ – συναπτική αποτελεσματικότητα , ενώ οι αμέσως επόμενες αλλαγές σχετίζονται με την μετά – συναπτική μεμβράνη.Οι αλλαγές στη γενετική αντίδραση των κυττάρων εξελίσσεται σε ένα πιο βραπρόθεσμο στάδιο.
Η αλληλεπίδραση μεταξύ της ανάπτυξης (της ανατομίας του νευρο – μυικού συστήματος και της λειτουργικότητας(της στρατηγικής που χρησιμοποιείται για την ολοκλήρωση μιας δραστηριότητας επηρεάζει αυτήν την αναδιοργάνωση. Η πλαστικότητα του νευρικού ιστού μπορεί όμως να επιφέρει
και αρνητικές συνοδές κινητικές αντιδράσεις ή μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη διαφορετικών οδών κατά τη διάρκεια ανάκτησης μιας πιο φυσιολογικής λειτουργικότητας.
Οι πλαστικές αλλαγές των μυών λαμβάνουν χώρα άμεσα σαν αποτέλεσμα της μεταβολής του μήκους των μυών, καθώς και του τρόπου με τον οποίο ο μυς χρησιμοποιείται.
Η κατανόηση και η γνώση της λειτουργίας αυτών των μηχανισμών επιτρέπει στον θεραπευτή να κατευθύνει τους μηχανισμούς της νευρολογικής αποκατάστασης που θα οδηγήσουν στα επιθυμητά αποτελέσματα.
2:3ΚΙΝΗΤΙΚΗ ΕΚΜΑΘΗΣΗ
Η έννοια της κινητικής εκμάθησης αναφέρεται στην απόκτηση και τροποποίηση της ανθρώπινης κίνησης. Η απόκτηση κάποιων ικανοτήτων είναι άμεσα εξαρτώμενη με την κινητική εκμάθηση. Η κινητική εκμάθηση επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες με τον πιο βασικό την διάθεση του ατόμου να πραγματοποιήσει μια δραστηριότητα καθώς και την εξάσκηση και την ανατροφοδότηση (feedback ). Βέβαια συγκεκριμένοι τρόποι ανατροφοδότησης είναι πιο αποτελεσματικοί από κάποιους άλλους ,όμως επίσης και συγκεκριμένοι τρόποι εξάσκησης επηρεάζουν αναλόγως την κινητική εκμάθηση.
Το χρονικό διάστημα κάποιων ικανοτήτων είναι άμεσα εξαρτώμενο από τον τύπο εξάσκησης και ολοκληρώνεται σε διάφορα στάδια. Η κατανόηση από τον θεραπευτή αυτών των διαδικασιών εκμάθησης καθορίζει το περιεχόμενο των θεραπειών , τον αριθμό των επαναλήψεων και το διάστημα μεταξύ της κάθε συνεδρίας.
2:1 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ Τ ΩΝ ΕΚΟΥΣΙ ΩΝ ΚΙΝΗΣΕ ΩΝ:
Η νευροφυσιολογική δυσλειτουργία σαν αποτέλεσμα βλάβης του Κ.Ν.Σ αποτελεί την κύρια αιτία των κινητικών δυσλειτουργιών. Λόγω της αλληλεπίδρασης του νευρικού συστήματος ακόμα και απομακρυσμένοι από την περιοχή της βλάβης νευρώνες μπορεί να παρουσιάσουν διαφορετική λειτουργία λόγω της μειωμένης αποδοχής ερεθισμάτων και της ανάλογης μείωσης των
δενδριτών απολήξεων τους.
Η νευρολογική δυσλειτουργία οδηγεί σε μείωση του κινητικού ελέγχου καθώς και σε αλλαγές στην αίσθηση και στην αντίληψη, ενώ μπορεί να ακολουθείται από γνωστικές και συναισθηματικές αλλαγές όπως και από αλλαγές συμπεριφοράς. Η διακοπή του ελέγχου της στάσης μπορεί να επιφέρει καθυστερημένες αντισταθμιστικές αντιδράσεις, διακοπή της χρονικής ακολουθίας και μειωμένου εύρους ισορροπιστικές αντιδράσεις. Η δυσλειτουργία του κινητικού ελέγχου μπορεί να παρουσιαστεί ως πάρεση, αδυναμία και νευρομυική κόπωση ,απώλεια δεξιοτήτων και δυσ-συνεργικά πατέντα μυικής δραστηριότητας συμπεριλαμβονομένης της συνύσπασης αγωνιστών και ανταγωνιστών μυών. Οι αλλαγές στους μυς παρουσιάζονται σαν αυξημένη δυσκαμψία, βράχυνση και αδυναμία.
Αυτές οι υποκείμενες δυσλειτουργίες αποτελούν τη βασική αιτία αδυναμίας πραγματοποίησης επιλεκτικών πατέντων κίνησης που απαιτούνται για την ολοκλήρωση μιας δραστηριότητας.
Ένα σημαντικό αποτέλεσμα της απώλειας της δυναμικής σταθεροποίησης είναι η ανάπτυξη αντισταθμιστικών μηχανισμών. Σε λειτουργικό επίπεδο αυτοί οι μηχανισμοί μπορεί να οδηγήσουν στην ολοκλήρωση μιας δραστηριότητας. Εάν αυτό συμβεί τότε η τεχνική θα ενισχυθεί και πολύ πιθανό να αποτρέψει την απόκτηση οποιασδήποτε καινούργιας συμπεριφοράς. Σε νευρολογικό επίπεδο η αντισταθμιστική δραστηριοποίηση μπορεί να περιορίσει την ανάρρωση νευρολογικών μηχανισμών που έχουν καταστραφεί.
Τέλος, δευτερογενείς δυσλειτουργίες μπορεί να οφείλονται σε λανθασμένη ή ακατάλληλη χρήση αντισταθμιστικών προτύπων κίνησης. Αυτές οι βλάβες μπορεί να αναπτυχθούν εντός του νευρικού συστήματος ή σε άλλους ιστούς. Έτσι για παράδειγμα, η μείωση της φυσικής κατάστασης μπορεί να οφείλεται τόσο στην προηγούμενη από τη βλάβη του Κ.Ν.Σ. κατάσταση όσο και στη μείωση των δραστηριοτήτων που αυτή επιφέρει.
2:2 ΠΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΥΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΕΥΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Η νευρολογική αποκατάσταση αποσκοπεί ουσιαστικά τον σωστό χειρισμό της ανάρρωσης και η πλαστικότητα του νευρικού συστήματος είναι το κύριο στοιχείο της λειτουργικής αποκατάστασης. Η πλαστικότητα του νευρικού συστήματος αποτελεί τη δυνατότητα του νευρικού συστήματος και την ικανότητα τροποποίησης της δομικής του οργάνωσης και λειτουργίας. Η πλαστικότητα του νευρικού και του μυικού συστήματος λαμβάνει χώρα σαν συνέπεια τραυματισμού ή αλλαγών στο εξωτερικό και εσωτερικό περιβάλλον.
Η πλαστικότητα του νευρικού συστήματος επιτρέπει την ενίσχυση των συναπτικών δεσμών και τη μεταβολή των λειτουργικών συνδέσεων σαν αποτέλεσμα συγκεκριμένων ερεθισμάτων καθώς και επανάληψης συγκεκριμένων πατέντων στάσεις και κίνησης. Αυτές οι αλλαγές περιλαμβάνουν
την αναδιοργάνωση του εγκεφαλικού φλοιού , την αύξηση των αξονικών συνδέσεων και την ανάκληση άλλων συνάψεων καθώς επίσης και τη βελτίωση της μετάδοσης σε συναπτικό επίπεδο.
Η αναδιοργάνωση λαμβάνει χώρα τόσο σε μοριακό όσο και σε κυτταρικό επίπεδο. Οι βραχυπρόθεσμες αλλαγές περιλαμβάνουν αλλαγές στην προ – συναπτική αποτελεσματικότητα , ενώ οι αμέσως επόμενες αλλαγές σχετίζονται με την μετά – συναπτική μεμβράνη.Οι αλλαγές στη γενετική αντίδραση των κυττάρων εξελίσσεται σε ένα πιο βραπρόθεσμο στάδιο.
Η αλληλεπίδραση μεταξύ της ανάπτυξης (της ανατομίας του νευρο – μυικού συστήματος και της λειτουργικότητας(της στρατηγικής που χρησιμοποιείται για την ολοκλήρωση μιας δραστηριότητας επηρεάζει αυτήν την αναδιοργάνωση. Η πλαστικότητα του νευρικού ιστού μπορεί όμως να επιφέρει
και αρνητικές συνοδές κινητικές αντιδράσεις ή μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη διαφορετικών οδών κατά τη διάρκεια ανάκτησης μιας πιο φυσιολογικής λειτουργικότητας.
Οι πλαστικές αλλαγές των μυών λαμβάνουν χώρα άμεσα σαν αποτέλεσμα της μεταβολής του μήκους των μυών, καθώς και του τρόπου με τον οποίο ο μυς χρησιμοποιείται.
Η κατανόηση και η γνώση της λειτουργίας αυτών των μηχανισμών επιτρέπει στον θεραπευτή να κατευθύνει τους μηχανισμούς της νευρολογικής αποκατάστασης που θα οδηγήσουν στα επιθυμητά αποτελέσματα.
2:3ΚΙΝΗΤΙΚΗ ΕΚΜΑΘΗΣΗ
Η έννοια της κινητικής εκμάθησης αναφέρεται στην απόκτηση και τροποποίηση της ανθρώπινης κίνησης. Η απόκτηση κάποιων ικανοτήτων είναι άμεσα εξαρτώμενη με την κινητική εκμάθηση. Η κινητική εκμάθηση επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες με τον πιο βασικό την διάθεση του ατόμου να πραγματοποιήσει μια δραστηριότητα καθώς και την εξάσκηση και την ανατροφοδότηση (feedback ). Βέβαια συγκεκριμένοι τρόποι ανατροφοδότησης είναι πιο αποτελεσματικοί από κάποιους άλλους ,όμως επίσης και συγκεκριμένοι τρόποι εξάσκησης επηρεάζουν αναλόγως την κινητική εκμάθηση.
Το χρονικό διάστημα κάποιων ικανοτήτων είναι άμεσα εξαρτώμενο από τον τύπο εξάσκησης και ολοκληρώνεται σε διάφορα στάδια. Η κατανόηση από τον θεραπευτή αυτών των διαδικασιών εκμάθησης καθορίζει το περιεχόμενο των θεραπειών , τον αριθμό των επαναλήψεων και το διάστημα μεταξύ της κάθε συνεδρίας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου