Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εισαγωγή
Οι Φυσικοθεραπευτές αξιολογούν τα παιδιά, τα οποία έχουν κινητικές δυσκολίες και/ή καθυστερήσεις κατά την ανάπτυξη. Κατά την αξιολόγηση παρατηρούνται οι κινητικές δεξιότητες και τίθενται βασικά ερωτήματα-κλειδιά σχετικά με τα κινητικές ικανότητες και την ανάπτυξη. Αυτή η διαδικασία αποσκοπεί στη διευκόλυνση της διαφορικής διάγνωσης, τη διάκριση δηλαδή κινητικής συμπεριφοράς μεταξύ προτύπων με συμπεριφορά η οποία ανάλογα χαρακτηρίζει διαφορετική συνθήκη. Αυτή η διαφοροποίηση είναι απαραίτητη καθότι συνιστά οδηγό του θεραπευτή ώστε να επιλέξει την κατάλληλη μορφή θεραπευτικής προσέγγιση.
Πρόσφατα, η προσοχή έχει στραφεί στο πεδίο των κινητικών διαταραχών για παιδιά τα οποία έχουν χαρακτηριστεί ως "αδέξια" ή με "σωματικές δυσκολίες", αλλά τώρα θα εξεταστούν συγκεκριμένα για τυχόν εντόπιση αναπτυξιακών διαταραχών συντονισμού και αταξία. (DCD: APA, 2000). Κατά το παρελθόν, αυτά τα παιδιά δεν έτυχαν της δέουσας προσοχής από τους φυσικοθεραπευτές επειδή πολλοί πίστευαν ότι τα παιδιά αυτά θα ξεπερνούσαν τις διαταραχές τους με το πέρασμα του χρόνου. Έχει αποδειχθεί πλέον ότι οι κινητικές τους δυσκολίες φέρουν σημαντικές επιπτώσεις στην φυσιολογική, την κοινωνική και τη συναισθηματική τους ευημερία. Είναι σημαντικό για τους φυσικοθεραπευτές να μάθουν να διαφοροποιούν την κινητική συμπεριφορά των παιδιών με DCD από τις άλλες κινητικές διαταραχές, προκειμένου να καταστήσει δυνατή την έγκαιρη αναγνώριση και την κατάλληλη παρέμβαση.
Παιδιά, τα οποία τα πρώτα χρόνια ζωής τους, εμφάνισαν κινητικές διαταραχές ή αναπτυξιολογική καθυστέρηση, σημείο που προειδοποιεί για το ενδεχόμενο να εμφανίσουν κάποια μορφή διαταραχής στο μέλλον, όπως εγκεφαλική παράλυση, μυϊκή δυστροφία, ολική αναπτυξιακή καθυστέρηση ή αταξίας. Ορισμένες ερωτήσεις-κλειδιά μπορεί να σας φανούν χρήσιμες για τη διαφορική διάγνωση μεταξύ των πρότυπων κινητικής συμπεριφοράς. Για παράδειγμα, σε ένα μικρό παιδί, μπορείτε διερωτηθείτε για το ενδεχόμενο ύπαρξη κάποιου στοιχείου, το οποίο αποδεικνύει διαταραχή (αύξηση ή μείωση) μυϊκού τόνου. Η παρατήρηση των μυών για σημεία και ενδείξεις της κατάστασης του μυϊκού τόνου συνίσταται σε περιπτώσεις όπως η εγκεφαλική παράλυση. Επίσης, πρέπει να διευκρινιστεί αν η διαταραχή επηρεάζει και άλλα στοιχεία πέραν του κινητικού. Σε αυτή την περίπτωση, όπου η διαταραχή επεκτείνεται και σε άλλα πεδία, θα πρέπει να διερευνηθεί αν πρόκειται για ολική αναπτυξιακή καθυστέρηση. Στο στάδιο της προσχολικής ή σχολικής ηλικίας, οι ερωτήσεις μπορούν να επικεντρωθούν στη διερεύνηση της ιστορίας και εξέλιξης της ασυνέργιας. Ήταν οι διαταραχές παρούσες από τη νεαρή ηλικία; υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι η εξέλιξη της διαταραχής θα επιδεινωθεί με το πέρασμα του χρόνου; Υπήρξε κάποια απώλεια των προηγουμένων ικανοτήτων οι οποίες κατακτήθηκαν; Εάν ναι, αυτό θα μπορούσε να μας κατευθύνει προς το ενδεχόμενο της μυϊκής ατροφίας. Αν ένα παιδί δεν εμφανίζει τα παραπάνω σημεία, αλλά εκτελεί ασυντόνιστες κινήσεις και κινητικά πρότυπα προγενέστερα του αναπτυξιολογικού στάδιο το οποίο αντιστοιχεί στην ηλικία του, τότε είναι πιθανό να πάσχει από Αναπτυξιολογική Διαταραχή Συντονισμού (DCD). Αυτό το άρθρο θα σας βοηθήσει να αναγνωρίζετε παιδιά που διατρέχουν τον κίνδυνο της DCD και να επιλέξετε την κατάλληλη θεραπευτική προσέγγιση, καθώς επίσης να ενημερώσετε το παιδί, την οικογένεια και τους υπόλοιπους φορείς που εμπλέκονται στις παροχές υπηρεσιών υγείας, για την αναγκαιότητα περαιτέρω αξιολόγησης.
Αναγνωρίζοντας Παιδιά με Αναπτυξιολογικές Διαταχές Συντονισμού (DCD)
Χαρακτηριστικό γνώρισμα των παιδιών που φέρουν τη διάγνωση της αναπτυξιολογικής διαταραχής συντονισμού (DCD) είναι η αδεξιότητα και η κινητική καθυστέρηση. Επίσης, ίσως ακούσετε ή παρατηρήσετε ότι αυτά τα παιδιά έχουν δυσκολίες στο σκαρφάλωμα, την αναπήδηση, την αντανακλαστική απάντηση και την ισορροπία. Ακόμα, δραστηριότητες όπως το γράψιμο, η αντιγραφή, η απομνημόνευση και άλλες ολοκληρωμένες κινήσεις ενέχουν προκλήσεις. Τα παιδιά με DCD, επίσης, συνήθως συναντούν δυσκολίες όταν κουμπώνουν το φερμουάρ, τα κουμπιά, να δέσουν τα κορδόνια τους, στην προσπάθεια να πετάξουν και να πιάσουν μια μπάλα, την εκμάθηση ποδηλάτου. Οι οργανωτικές τους ικανότητες πιθανόν να είναι λιγότερο ανεπτυγμένες από τα αδέρφια τους. Για την εκτέλεση μιας κινητικής δραστηριότητας, αυτά τα παιδιά καταβάλλουν περισσότερη προσπάθεια και ο απαιτούμενος χρόνος ολοκλήρωσης της κίνησης είναι μεγαλύτερος. Συνήθως αποφεύγουν την κίνηση και τις αθλητικές δραστηριότητες κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Συχνά, ενώ στον προφορικό λόγο δεν συναντούν ιδιαίτερα προβλήματα, αντιμετωπίζουν δυσκολίες οι οποίες οφείλονται στην κοινωνική τους ανωριμότητα, ενώ ίσως έχουν προβλήματα συμπεριφοράς και συναισθηματικά.
Ορισμός
Ως Αναπτυξιακή Διαταραχή Συντονισμού ορίζεται “η εντοπισμένη βλάβη κατά την εξέλιξη της κινητικής συνέργειας ... μόνο αν αυτή η βλάβη λειτουργεί περιοριστικά για την εκτέλεση νοητικών ή κινητικών δραστηριοτήτων της καθημερινότητας.” Η αναπτυξιολογική Διαταραχή Συντονισμού μπορεί να υπάρχει αυτούσια ή να συνυπάρχει με άλλες διαταραχές, όπως μαθησιακές δυσκολίες ή διαταραχή συγκέντρωσης.
Διαγνωστικά Κριτήρια
Α) Κατά την εκτέλεση καθημερινών δραστηριοτήτων, όπου απαιτούνται συντονισμένες κινήσεις, δεν πραγματοποιούνται με πλήρη επιτυχία. Όπως δηλαδή αντίστοιχα πραγματοποιούνται από ένα υγιές άτομο αντίστοιχης ηλικίας και πνευματικής νοημοσύνης. Αυτό μπορεί να παρατηρηθεί από την εμφανή αργοπορία κατάκτησης και εναλλαγής κινητικών προτύπων (όπως, βάδιση, μπουσούλιμα, κάθισμα), η πρόσκρουση σε αντικείμενα, "αδεξιότητα", φτωχές επιδόσεις σε αθλητικές δραστηριότητες ή φτωχή γραφή.
Β) Η διαταραχή στο κριτήριο Α διασυνδέεται σημαντικά με την ακαδημαϊκή επίδοση ή τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής. (APA διάγνωσης και στατιστικών εγχειρίδιο, 2000, σσ. 56-58) Γενικά συναντάται: στο 5-6% της σχολικής ηλικίας πληθυσμού, πιο συχνά στα αγόρια.[1]
Γ) Η διαταραχή δεν οφείλεται σε μια γενική κατάσταση υγείας (πχ. εγκεφαλική παράλυση, ημιπληγία ή μυϊκή ατροφία) και τα διαγνωστικά της κριτήρια δεν ταυτίζονται με αυτά της Διάχυτης Αναπτυξιακής Αταξίας.
Δ) Αν συνυπάρχει νοητική στέρηση, συνήθως επηρεάζει ως τέτοια και τις κινητικές δυσκολίες.
Σημείωση: Τα κριτήρια Γ και Δ προϋποθέτουν την εμπλοκή κάποιου συμβούλου για την οικογένεια ή αναπτυξιολόγου παιδιάτρου, ο οποίος θα αποκλείσει άλλες εκδοχές διάγνωσης για την αδεξιότητα. Στην επαρχία του Οντάριο, μόνο ένας γιατρός ή ψυχολόγος είναι εξουσιοδοτημένος για κάνει μια τέτοια διάγνωση. Γενικά συναντάται: στο 5-6% του πληθυσμού της σχολικής ηλικίας, πιο συχνά εντοπίζεται σε αγόρια Περισσότερες πληροφορίες για αυτό το θέμα: [2]
Χαρακτηριστικά Γνωρίσματα Παιδιών με Αναπτυξιακές Διαταραχές Συντονισμού
Αδεξιότητα και/ή ασυνέργεια κατά την εμφάνιση διαταραχών στο γράψιμο, την ανάγνωση και την αντιγραφή. Η δυσκολία να ολοκληρώσουν τη μελέτη τους εντός του προβλεπόμενου χρονικού ορίου απαιτεί να καταβάλλουν περισσότερη προσπάθεια και αυτοσυγκέντρωση, όταν οι ασκήσεις περιλαμβάνουν και το στοιχείο της κίνησης. Συναντούν δυσκολίες στην εκτέλεση των καθημερινών τους δραστηριοτήτων (πχ. ντύσιμο, σίτιση, περιποίηση). Επίσης, συναντούν δυσκολίες στην συμμετοχή τους σε αθλητικές δραστηριότητες και παιχνίδια (είναι οι τελευταίοι που επιλέγονται για τη σύσταση μιας ομάδας). Εξίσου, αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο να μάθουν νέες κινητικές δεξιότητες και, είτε δυσκολεύονται είτε παρουσιάζουν μειωμένο ενδιαφέρον για αθλητικές δραστηριότητες. Αν υπάρχουν ενδείξεις DCD σε ένα παιδί, θα πρέπει να ενημερώσετε τους γονείς και για άλλα προβλήματα τα οποία πιθανά να εμφανιστούν κατά την εξέλιξη της ανάπτυξης (κινητική δυσκολία, αυτοεξυπηρέτηση, μάθηση). Θα είναι σημαντικό να διερευνηθεί κατά πόσον υπάρχουν ή δεν υπάρχουν δυσκολίες στο σπίτι είτε στο σχολείο. Αντιμετωπίζει το παιδί δυσκολίες κατά το ντύσιμο, τη σίτιση ή το δέσιμο των παπουτσιών του; Συναντά το παιδί δυσκολίες όταν εκτελεί κινήσεις αδρής κινητικότητα, όπως το να σχεδιάσει ή να κόψει κάτι; Παρεκκλίνουν οι κινήσεις του από την αρχή οικονομίας ενέργειας; Συμμετέχει σε οργανωμένα αθλήματα ή άλλες αθλητικές δραστηριότητες;
Τα σημεία που θα οδηγήσουν τους γονείς να φέρουν ένα παιδί με DCD για εξέταση/αξιολόγηση μπορεί να είναι ο μειωμένος μυϊκός τόνος ή κινητικά προβλήματα (gross motor concerns): θα πρέπει να τα αξιολογήσετε περαιτέρω και ίσως χρειαστεί να παρέχετε την ανάλογη θεραπευτική παρέμβαση. Είναι πιθανό, ωστόσο, το παιδί με DCD να έχει σύνοδα προβλήματα κατά την εκτέλεση κινήσεων αδρής κινητικότητας και αυτοεξυπηρέτησης, τα οποία δεν έχουν εντοπιστεί. Εάν οι παρατηρήσεις σας συμβαδίζουν με την αναφορά των γονέων και είναι σύμφωνη με τα χαρακτηριστικά που προαναφέρθηκαν, μπορείτε να εξετάσετε το ενδεχόμενο παραπομπής σε επαγγελματίες εργοθεραπευτές (βλέπε σελίδα 4 για τις μητρικές πληροφοριών).
Ένα παιδί με Αναπτυξιακές Διαταραχές Συντονισμού (DCD) συνήθως παρουσιάζει υποτονία (“floppy”, “αδυνατεί να σταθεί σωστά”), κόπωση (“κουράζεται υπερβολικά σε σχέση με το φυσιολογικό”), θέλει να αποφεύγει το σχολείο, είναι εξαρτώμενο (“θέλει να το ντύσουν οι γονείς του”) ή προβλήματα μυϊκής συνέργειας κατά την κίνηση ή μαθησιακές δυσκολίες.
Θα πρέπει να ενθαρρύνει την οικογένεια να απευθυνθεί σε φυσίατρο, ο οποίος θα εξετάσει το παιδί από τη δική του σκοπιά. Είναι σημαντικό να αποκλειστούν άλλες συνθήκες που μπορούν να εξηγήσουν την κινητική ασυνέργεια. Επίσης, δεδομένου ότι η DCD πολλές φορές συνυπάρχει με άλλες αναπτυξιακές διαταραχές (εκφραστικές και γλωσσικές δυσκολίες, διαταραχή προσανατολισμού), ο ιατρός πρωτοβάθμιας περίθαλψης θα πρέπει να διερευνήσει αυτά τα ενδεχόμενα κάνοντας διαφορική διάγνωση και να επιπλέον να προβεί στις κατάλληλες παραπομπές σε άλλους φορείς παροχής υπηρεσιών. [3]
Όταν το Παιδί Έχει Κινητικές Δυσκολίες
Οι κινητικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά, κατά τα πρώτα χρόνια ζωής τους, οφείλονται στην επίδραση μιας σειράς παραγόντων. Κάποια παιδιά συναντούν προβλήματα συνέργειας κατά το τρέξιμο, την αναπήδηση και αλλαγή κατεύθυνσης. Ίσως έχουν βιώσει εμπειρίες περιορισμού κατά την προσπάθεια μάθησης ποδηλάτου ή σε παιχνίδια με μπάλα. Άλλα αντιμετωπίζουν ίσως δυσκολίες κατά την ανάβαση ή κατάβαση σκάλας και αποφεύγουν να παίζουν σε παιδική χαρά ή να συμμετέχουν κατά στην παιδική ηλικία σε αγώνες. Μπορεί να έχετε κάποιες ανησυχίες σχετικά με την ικανότητα του να συμμετάσχει σε κινητικές δραστηριότητες. Ως εδώ αναφερθήκαμε στην φυσικοθεραπευτική εξέταση και αξιολόγηση των κινητικών δεξιοτήτων. Ο φυσικοθεραπευτής, πιθανόν να συντρέχουν αντίστοιχοι λόγοι, να σας παραπέμψει σε εργοθεραπευτή. Οι εργοθεραπευτές, κατ' αντιστοιχία με τους φυσικοθεραπευτές, δουλεύουν με παιδιά τα οποία αντιμετωπίζουν προβλήματα συντονισμού ή οργανωτικές δυσκολίες, οι οποίες μπορεί να επιδρούν περιοριστικά στις δραστηριότητες στο σχολείο, το σπίτι και την παιδική χαρά. Ενδεχομένως, κάποια παιδιά με αναπτυξιακές δυσκολίες συντονισμού ωφεληθούν από συνεδρίες με εργοθεραπευτή βελτιώνοντας ικανότητες αδρής κινητικότητας.
Τι κάνει ένας εργοθεραπευτής;
Ένας εργοθεραπευτής:
παρέχει μια εμπεριστατωμένη αξιολόγηση αναφορικά με τις αναπτυξιολογικές ικανότητες του παιδιού
διευκρινίζει το μηχανισμό μέσα από τον οποίο διάφορες πτυχές της καθημερινής ζωής του παιδιού πλήττονται
διδάσκει στα παιδιά τρόπους σκέψης και εκμάθησης νέων καθηκόντων
παρέχει προσαρμοσμένο εξοπλισμό και υλικά για τη βελτίωση επιδόσεων των παιδιών στα καθήκοντα τους
συνεισφέρει στον καθορισμό κατάλληλων προσδοκιών για το παιδί
τροποποίηση περιβαλλοντικών παραγόντων, προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η συμμετοχή
οδηγεί στην επιλογή των δραστηριοτήτων ψυχαγωγίας, οι οποίες ανταπεξέρχονται στις ανάγκες, τις δυνατότητες και τις επιθυμίες του παιδιού, διασφαλίζοντας έτσι την επιτυχή συμμετοχή του σε αυτές
βοηθά παιδί και οικογένεια να μεγιστοποιήσουν τη δύναμή τους αντιμετωπίζοντας την κατάσταση τον/την πλεονεκτήματα
Πώς θα έρθω σε επαφή με έναν εργοθεραπευτή στην περιοχή μου; Ο φυσικοθεραπευτής να σας βοηθήσει να έρθετε σε επαφή με τον κατάλληλο επαγγελματία εργοθεραπευτή, αλλά και οικογενειακό γιατρό. Ο γιατρός σας θα είναι σε θέση να βοηθήσει τη φυσική και επαγγελματιών θεραπευτών για τον προσδιορισμό των πιθανών λόγων σας παιδιού των κινητικών δυσκολιών.
Παραπομπές
↑ missiuna, Γ. , rivard, λ. & bartlett, Δ. (2003). Έγκαιρος Εντοπισμός και Διαχείριση των Κινδύνων σε Παιδιά με Αναπτυξιακές Διαταραχές Συντονισμού και Αταξίας, Pediatric Physical Therapy, 15, 32-38.
↑ Missiuna, C., Rivard, L. & Bartlett, D. (2003). Early identification and risk management of children with developmental coordination disorder. Pediatric Physical Therapy, 15, 32-38.
↑ [1]
http://el.wikipedia.org/
Εισαγωγή
Οι Φυσικοθεραπευτές αξιολογούν τα παιδιά, τα οποία έχουν κινητικές δυσκολίες και/ή καθυστερήσεις κατά την ανάπτυξη. Κατά την αξιολόγηση παρατηρούνται οι κινητικές δεξιότητες και τίθενται βασικά ερωτήματα-κλειδιά σχετικά με τα κινητικές ικανότητες και την ανάπτυξη. Αυτή η διαδικασία αποσκοπεί στη διευκόλυνση της διαφορικής διάγνωσης, τη διάκριση δηλαδή κινητικής συμπεριφοράς μεταξύ προτύπων με συμπεριφορά η οποία ανάλογα χαρακτηρίζει διαφορετική συνθήκη. Αυτή η διαφοροποίηση είναι απαραίτητη καθότι συνιστά οδηγό του θεραπευτή ώστε να επιλέξει την κατάλληλη μορφή θεραπευτικής προσέγγιση.
Πρόσφατα, η προσοχή έχει στραφεί στο πεδίο των κινητικών διαταραχών για παιδιά τα οποία έχουν χαρακτηριστεί ως "αδέξια" ή με "σωματικές δυσκολίες", αλλά τώρα θα εξεταστούν συγκεκριμένα για τυχόν εντόπιση αναπτυξιακών διαταραχών συντονισμού και αταξία. (DCD: APA, 2000). Κατά το παρελθόν, αυτά τα παιδιά δεν έτυχαν της δέουσας προσοχής από τους φυσικοθεραπευτές επειδή πολλοί πίστευαν ότι τα παιδιά αυτά θα ξεπερνούσαν τις διαταραχές τους με το πέρασμα του χρόνου. Έχει αποδειχθεί πλέον ότι οι κινητικές τους δυσκολίες φέρουν σημαντικές επιπτώσεις στην φυσιολογική, την κοινωνική και τη συναισθηματική τους ευημερία. Είναι σημαντικό για τους φυσικοθεραπευτές να μάθουν να διαφοροποιούν την κινητική συμπεριφορά των παιδιών με DCD από τις άλλες κινητικές διαταραχές, προκειμένου να καταστήσει δυνατή την έγκαιρη αναγνώριση και την κατάλληλη παρέμβαση.
Παιδιά, τα οποία τα πρώτα χρόνια ζωής τους, εμφάνισαν κινητικές διαταραχές ή αναπτυξιολογική καθυστέρηση, σημείο που προειδοποιεί για το ενδεχόμενο να εμφανίσουν κάποια μορφή διαταραχής στο μέλλον, όπως εγκεφαλική παράλυση, μυϊκή δυστροφία, ολική αναπτυξιακή καθυστέρηση ή αταξίας. Ορισμένες ερωτήσεις-κλειδιά μπορεί να σας φανούν χρήσιμες για τη διαφορική διάγνωση μεταξύ των πρότυπων κινητικής συμπεριφοράς. Για παράδειγμα, σε ένα μικρό παιδί, μπορείτε διερωτηθείτε για το ενδεχόμενο ύπαρξη κάποιου στοιχείου, το οποίο αποδεικνύει διαταραχή (αύξηση ή μείωση) μυϊκού τόνου. Η παρατήρηση των μυών για σημεία και ενδείξεις της κατάστασης του μυϊκού τόνου συνίσταται σε περιπτώσεις όπως η εγκεφαλική παράλυση. Επίσης, πρέπει να διευκρινιστεί αν η διαταραχή επηρεάζει και άλλα στοιχεία πέραν του κινητικού. Σε αυτή την περίπτωση, όπου η διαταραχή επεκτείνεται και σε άλλα πεδία, θα πρέπει να διερευνηθεί αν πρόκειται για ολική αναπτυξιακή καθυστέρηση. Στο στάδιο της προσχολικής ή σχολικής ηλικίας, οι ερωτήσεις μπορούν να επικεντρωθούν στη διερεύνηση της ιστορίας και εξέλιξης της ασυνέργιας. Ήταν οι διαταραχές παρούσες από τη νεαρή ηλικία; υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι η εξέλιξη της διαταραχής θα επιδεινωθεί με το πέρασμα του χρόνου; Υπήρξε κάποια απώλεια των προηγουμένων ικανοτήτων οι οποίες κατακτήθηκαν; Εάν ναι, αυτό θα μπορούσε να μας κατευθύνει προς το ενδεχόμενο της μυϊκής ατροφίας. Αν ένα παιδί δεν εμφανίζει τα παραπάνω σημεία, αλλά εκτελεί ασυντόνιστες κινήσεις και κινητικά πρότυπα προγενέστερα του αναπτυξιολογικού στάδιο το οποίο αντιστοιχεί στην ηλικία του, τότε είναι πιθανό να πάσχει από Αναπτυξιολογική Διαταραχή Συντονισμού (DCD). Αυτό το άρθρο θα σας βοηθήσει να αναγνωρίζετε παιδιά που διατρέχουν τον κίνδυνο της DCD και να επιλέξετε την κατάλληλη θεραπευτική προσέγγιση, καθώς επίσης να ενημερώσετε το παιδί, την οικογένεια και τους υπόλοιπους φορείς που εμπλέκονται στις παροχές υπηρεσιών υγείας, για την αναγκαιότητα περαιτέρω αξιολόγησης.
Αναγνωρίζοντας Παιδιά με Αναπτυξιολογικές Διαταχές Συντονισμού (DCD)
Χαρακτηριστικό γνώρισμα των παιδιών που φέρουν τη διάγνωση της αναπτυξιολογικής διαταραχής συντονισμού (DCD) είναι η αδεξιότητα και η κινητική καθυστέρηση. Επίσης, ίσως ακούσετε ή παρατηρήσετε ότι αυτά τα παιδιά έχουν δυσκολίες στο σκαρφάλωμα, την αναπήδηση, την αντανακλαστική απάντηση και την ισορροπία. Ακόμα, δραστηριότητες όπως το γράψιμο, η αντιγραφή, η απομνημόνευση και άλλες ολοκληρωμένες κινήσεις ενέχουν προκλήσεις. Τα παιδιά με DCD, επίσης, συνήθως συναντούν δυσκολίες όταν κουμπώνουν το φερμουάρ, τα κουμπιά, να δέσουν τα κορδόνια τους, στην προσπάθεια να πετάξουν και να πιάσουν μια μπάλα, την εκμάθηση ποδηλάτου. Οι οργανωτικές τους ικανότητες πιθανόν να είναι λιγότερο ανεπτυγμένες από τα αδέρφια τους. Για την εκτέλεση μιας κινητικής δραστηριότητας, αυτά τα παιδιά καταβάλλουν περισσότερη προσπάθεια και ο απαιτούμενος χρόνος ολοκλήρωσης της κίνησης είναι μεγαλύτερος. Συνήθως αποφεύγουν την κίνηση και τις αθλητικές δραστηριότητες κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Συχνά, ενώ στον προφορικό λόγο δεν συναντούν ιδιαίτερα προβλήματα, αντιμετωπίζουν δυσκολίες οι οποίες οφείλονται στην κοινωνική τους ανωριμότητα, ενώ ίσως έχουν προβλήματα συμπεριφοράς και συναισθηματικά.
Ορισμός
Ως Αναπτυξιακή Διαταραχή Συντονισμού ορίζεται “η εντοπισμένη βλάβη κατά την εξέλιξη της κινητικής συνέργειας ... μόνο αν αυτή η βλάβη λειτουργεί περιοριστικά για την εκτέλεση νοητικών ή κινητικών δραστηριοτήτων της καθημερινότητας.” Η αναπτυξιολογική Διαταραχή Συντονισμού μπορεί να υπάρχει αυτούσια ή να συνυπάρχει με άλλες διαταραχές, όπως μαθησιακές δυσκολίες ή διαταραχή συγκέντρωσης.
Διαγνωστικά Κριτήρια
Α) Κατά την εκτέλεση καθημερινών δραστηριοτήτων, όπου απαιτούνται συντονισμένες κινήσεις, δεν πραγματοποιούνται με πλήρη επιτυχία. Όπως δηλαδή αντίστοιχα πραγματοποιούνται από ένα υγιές άτομο αντίστοιχης ηλικίας και πνευματικής νοημοσύνης. Αυτό μπορεί να παρατηρηθεί από την εμφανή αργοπορία κατάκτησης και εναλλαγής κινητικών προτύπων (όπως, βάδιση, μπουσούλιμα, κάθισμα), η πρόσκρουση σε αντικείμενα, "αδεξιότητα", φτωχές επιδόσεις σε αθλητικές δραστηριότητες ή φτωχή γραφή.
Β) Η διαταραχή στο κριτήριο Α διασυνδέεται σημαντικά με την ακαδημαϊκή επίδοση ή τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής. (APA διάγνωσης και στατιστικών εγχειρίδιο, 2000, σσ. 56-58) Γενικά συναντάται: στο 5-6% της σχολικής ηλικίας πληθυσμού, πιο συχνά στα αγόρια.[1]
Γ) Η διαταραχή δεν οφείλεται σε μια γενική κατάσταση υγείας (πχ. εγκεφαλική παράλυση, ημιπληγία ή μυϊκή ατροφία) και τα διαγνωστικά της κριτήρια δεν ταυτίζονται με αυτά της Διάχυτης Αναπτυξιακής Αταξίας.
Δ) Αν συνυπάρχει νοητική στέρηση, συνήθως επηρεάζει ως τέτοια και τις κινητικές δυσκολίες.
Σημείωση: Τα κριτήρια Γ και Δ προϋποθέτουν την εμπλοκή κάποιου συμβούλου για την οικογένεια ή αναπτυξιολόγου παιδιάτρου, ο οποίος θα αποκλείσει άλλες εκδοχές διάγνωσης για την αδεξιότητα. Στην επαρχία του Οντάριο, μόνο ένας γιατρός ή ψυχολόγος είναι εξουσιοδοτημένος για κάνει μια τέτοια διάγνωση. Γενικά συναντάται: στο 5-6% του πληθυσμού της σχολικής ηλικίας, πιο συχνά εντοπίζεται σε αγόρια Περισσότερες πληροφορίες για αυτό το θέμα: [2]
Χαρακτηριστικά Γνωρίσματα Παιδιών με Αναπτυξιακές Διαταραχές Συντονισμού
Αδεξιότητα και/ή ασυνέργεια κατά την εμφάνιση διαταραχών στο γράψιμο, την ανάγνωση και την αντιγραφή. Η δυσκολία να ολοκληρώσουν τη μελέτη τους εντός του προβλεπόμενου χρονικού ορίου απαιτεί να καταβάλλουν περισσότερη προσπάθεια και αυτοσυγκέντρωση, όταν οι ασκήσεις περιλαμβάνουν και το στοιχείο της κίνησης. Συναντούν δυσκολίες στην εκτέλεση των καθημερινών τους δραστηριοτήτων (πχ. ντύσιμο, σίτιση, περιποίηση). Επίσης, συναντούν δυσκολίες στην συμμετοχή τους σε αθλητικές δραστηριότητες και παιχνίδια (είναι οι τελευταίοι που επιλέγονται για τη σύσταση μιας ομάδας). Εξίσου, αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο να μάθουν νέες κινητικές δεξιότητες και, είτε δυσκολεύονται είτε παρουσιάζουν μειωμένο ενδιαφέρον για αθλητικές δραστηριότητες. Αν υπάρχουν ενδείξεις DCD σε ένα παιδί, θα πρέπει να ενημερώσετε τους γονείς και για άλλα προβλήματα τα οποία πιθανά να εμφανιστούν κατά την εξέλιξη της ανάπτυξης (κινητική δυσκολία, αυτοεξυπηρέτηση, μάθηση). Θα είναι σημαντικό να διερευνηθεί κατά πόσον υπάρχουν ή δεν υπάρχουν δυσκολίες στο σπίτι είτε στο σχολείο. Αντιμετωπίζει το παιδί δυσκολίες κατά το ντύσιμο, τη σίτιση ή το δέσιμο των παπουτσιών του; Συναντά το παιδί δυσκολίες όταν εκτελεί κινήσεις αδρής κινητικότητα, όπως το να σχεδιάσει ή να κόψει κάτι; Παρεκκλίνουν οι κινήσεις του από την αρχή οικονομίας ενέργειας; Συμμετέχει σε οργανωμένα αθλήματα ή άλλες αθλητικές δραστηριότητες;
Τα σημεία που θα οδηγήσουν τους γονείς να φέρουν ένα παιδί με DCD για εξέταση/αξιολόγηση μπορεί να είναι ο μειωμένος μυϊκός τόνος ή κινητικά προβλήματα (gross motor concerns): θα πρέπει να τα αξιολογήσετε περαιτέρω και ίσως χρειαστεί να παρέχετε την ανάλογη θεραπευτική παρέμβαση. Είναι πιθανό, ωστόσο, το παιδί με DCD να έχει σύνοδα προβλήματα κατά την εκτέλεση κινήσεων αδρής κινητικότητας και αυτοεξυπηρέτησης, τα οποία δεν έχουν εντοπιστεί. Εάν οι παρατηρήσεις σας συμβαδίζουν με την αναφορά των γονέων και είναι σύμφωνη με τα χαρακτηριστικά που προαναφέρθηκαν, μπορείτε να εξετάσετε το ενδεχόμενο παραπομπής σε επαγγελματίες εργοθεραπευτές (βλέπε σελίδα 4 για τις μητρικές πληροφοριών).
Ένα παιδί με Αναπτυξιακές Διαταραχές Συντονισμού (DCD) συνήθως παρουσιάζει υποτονία (“floppy”, “αδυνατεί να σταθεί σωστά”), κόπωση (“κουράζεται υπερβολικά σε σχέση με το φυσιολογικό”), θέλει να αποφεύγει το σχολείο, είναι εξαρτώμενο (“θέλει να το ντύσουν οι γονείς του”) ή προβλήματα μυϊκής συνέργειας κατά την κίνηση ή μαθησιακές δυσκολίες.
Θα πρέπει να ενθαρρύνει την οικογένεια να απευθυνθεί σε φυσίατρο, ο οποίος θα εξετάσει το παιδί από τη δική του σκοπιά. Είναι σημαντικό να αποκλειστούν άλλες συνθήκες που μπορούν να εξηγήσουν την κινητική ασυνέργεια. Επίσης, δεδομένου ότι η DCD πολλές φορές συνυπάρχει με άλλες αναπτυξιακές διαταραχές (εκφραστικές και γλωσσικές δυσκολίες, διαταραχή προσανατολισμού), ο ιατρός πρωτοβάθμιας περίθαλψης θα πρέπει να διερευνήσει αυτά τα ενδεχόμενα κάνοντας διαφορική διάγνωση και να επιπλέον να προβεί στις κατάλληλες παραπομπές σε άλλους φορείς παροχής υπηρεσιών. [3]
Όταν το Παιδί Έχει Κινητικές Δυσκολίες
Οι κινητικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά, κατά τα πρώτα χρόνια ζωής τους, οφείλονται στην επίδραση μιας σειράς παραγόντων. Κάποια παιδιά συναντούν προβλήματα συνέργειας κατά το τρέξιμο, την αναπήδηση και αλλαγή κατεύθυνσης. Ίσως έχουν βιώσει εμπειρίες περιορισμού κατά την προσπάθεια μάθησης ποδηλάτου ή σε παιχνίδια με μπάλα. Άλλα αντιμετωπίζουν ίσως δυσκολίες κατά την ανάβαση ή κατάβαση σκάλας και αποφεύγουν να παίζουν σε παιδική χαρά ή να συμμετέχουν κατά στην παιδική ηλικία σε αγώνες. Μπορεί να έχετε κάποιες ανησυχίες σχετικά με την ικανότητα του να συμμετάσχει σε κινητικές δραστηριότητες. Ως εδώ αναφερθήκαμε στην φυσικοθεραπευτική εξέταση και αξιολόγηση των κινητικών δεξιοτήτων. Ο φυσικοθεραπευτής, πιθανόν να συντρέχουν αντίστοιχοι λόγοι, να σας παραπέμψει σε εργοθεραπευτή. Οι εργοθεραπευτές, κατ' αντιστοιχία με τους φυσικοθεραπευτές, δουλεύουν με παιδιά τα οποία αντιμετωπίζουν προβλήματα συντονισμού ή οργανωτικές δυσκολίες, οι οποίες μπορεί να επιδρούν περιοριστικά στις δραστηριότητες στο σχολείο, το σπίτι και την παιδική χαρά. Ενδεχομένως, κάποια παιδιά με αναπτυξιακές δυσκολίες συντονισμού ωφεληθούν από συνεδρίες με εργοθεραπευτή βελτιώνοντας ικανότητες αδρής κινητικότητας.
Τι κάνει ένας εργοθεραπευτής;
Ένας εργοθεραπευτής:
παρέχει μια εμπεριστατωμένη αξιολόγηση αναφορικά με τις αναπτυξιολογικές ικανότητες του παιδιού
διευκρινίζει το μηχανισμό μέσα από τον οποίο διάφορες πτυχές της καθημερινής ζωής του παιδιού πλήττονται
διδάσκει στα παιδιά τρόπους σκέψης και εκμάθησης νέων καθηκόντων
παρέχει προσαρμοσμένο εξοπλισμό και υλικά για τη βελτίωση επιδόσεων των παιδιών στα καθήκοντα τους
συνεισφέρει στον καθορισμό κατάλληλων προσδοκιών για το παιδί
τροποποίηση περιβαλλοντικών παραγόντων, προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η συμμετοχή
οδηγεί στην επιλογή των δραστηριοτήτων ψυχαγωγίας, οι οποίες ανταπεξέρχονται στις ανάγκες, τις δυνατότητες και τις επιθυμίες του παιδιού, διασφαλίζοντας έτσι την επιτυχή συμμετοχή του σε αυτές
βοηθά παιδί και οικογένεια να μεγιστοποιήσουν τη δύναμή τους αντιμετωπίζοντας την κατάσταση τον/την πλεονεκτήματα
Πώς θα έρθω σε επαφή με έναν εργοθεραπευτή στην περιοχή μου; Ο φυσικοθεραπευτής να σας βοηθήσει να έρθετε σε επαφή με τον κατάλληλο επαγγελματία εργοθεραπευτή, αλλά και οικογενειακό γιατρό. Ο γιατρός σας θα είναι σε θέση να βοηθήσει τη φυσική και επαγγελματιών θεραπευτών για τον προσδιορισμό των πιθανών λόγων σας παιδιού των κινητικών δυσκολιών.
Παραπομπές
↑ missiuna, Γ. , rivard, λ. & bartlett, Δ. (2003). Έγκαιρος Εντοπισμός και Διαχείριση των Κινδύνων σε Παιδιά με Αναπτυξιακές Διαταραχές Συντονισμού και Αταξίας, Pediatric Physical Therapy, 15, 32-38.
↑ Missiuna, C., Rivard, L. & Bartlett, D. (2003). Early identification and risk management of children with developmental coordination disorder. Pediatric Physical Therapy, 15, 32-38.
↑ [1]
http://el.wikipedia.org/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου